دزدان دریایی

اربابان گنج هاي گمشده

در گذشته های دور ، ملت هاي اروپايي به ويژه اسپانيا، انگليس، فرانسه و هلند مکررا ً، با يکديگر مي جنگيدند. هر کشور دزدان دريايي را تشويق مي کرد تا به دشمنش حمله کنند. مرداني که به نفع کشوري در اين زمينه عمل مي کردند ملوان غير نظامي ناميده مي شدند و براي غرق کردن کشتي هاي دشمن جواز رسمي داشتند که نامه انتقام ناميده مي شد. دزدان دريايي اغلب به کشتي هاي کشور خود حمله مي کردند و بدين ترتيب، مزاحمت هاي فراواني را در زمان صلح براي دولت ها فراهم مي آوردند. در اواخر قرن هفدهم، حکومت ها شروع به اعزام کشتي هاي نيروي دريايي براي تعقيب دزدان دريايي کردند. يکي از بزرگترين دزدان دريايي « ادوارد تيچ » ، مشهور به ريش سياه بود که سرانجام به وسيله نيروي دريايي انگلستان در سال 1718 به دام افتاد. او در يک درگيري تن به تن با يک افسر نيروي دريايي انگلستان، کشته شد.
هنري مورگان (88 ـ 1635) نيز دزددريايي مشهور انگليسي بود که بعدها به عنوان ملوان غير نظامي انجام وظيفه کرد. او با به غنيمت گرفتن ناوگان خزانه اسپانيا، ثروت هنگفتي را کسب نمود. موفقيت هاي پياپي، او را در حمله به مستعمرات اسپانيا در کوبا ترغيب کرد. او سرانجام به خاطر قهرماني هايش، توسط چارلز دوم به دريافت عنوان شواليه مفتخر گرديد و جانشين حکمران جامائيکا شد.

اولين دزدان دريايي چه كساني بودند؟
دزدي دريايي كه در درياهاي بزرگ انجام مي گرفته از هزاران سال قبل ادامه داشته است. حتي كشتي هاي متعلق به يونان قديم، مصرباستان و روم ، غالباً و بارها در درياي اژه و مديترانه، مورد حمله دزدان قرار گرفته اند. در حقيقت دزدان دريايي تدريجاً آنقدر قدرت و جسارت پيدا كرده بودند كه حتي منطقه ترکيه كنونی را جهت مقرّ حكمروائي خود انتخاب كرده بودند. به طوري كه رومي ها در سال 67 قبل از ميلاد، ناچار شدند كه يك كشتي جنگي را براي گوشمالي دادن به اين دزدان جسور روانه ، و مقرّ حكمروائي آنها را خراب كنند.
دوره اوج شرارت و غارت دزدان دريائي بين سال هاي 1300 تا 1830 ميلادي بود. اين دزدان دريايي بيشتر در بندرهاي آفريقاي شمالي مستقر شده بودند كه ايالت «بربرها» ناميده مي شدند و عبارت بودند از: مراكش، الجزيره، تونس و طرابلس. آنها به كشتي هاي اروپائي كه از مديترانه عبور مي كردند، حمله كرده و بعد از غارت اموال كشتي، مسافرين آن را دستگير كرده يا به صورت برده مي فروختند، يا بصورت گروگان نگاه مي داشتند. اين رويه تا سال 1830 که الجزيره به اشغال فرانسوی ها درآمد ادامه داشت.
زدان دريائي غالباً گنج ها و جواهراتي را كه از راه غارت و دزدي به دست مي آوردند، در زيرزمين دفن مي كردند. چون مي خواستند كسي از جاي گنج هاي آنها خبر نداشته باشد. امروزه هنوز هم برخی معتقدند كه بسياري از اين گنج هاي مدفون شده توسط دزدان دريايي در طول سواحل دريای کارائيب از فلوريدا تا تگزاس، پراكنده است.

هفت دريا
«هفت دريا» نامی مأنوس با داستان های دزدان دريايي و در واقع به معني هفت منطقه آبي موجود در سراسر جهان است که معمولاً براي بيان عظمت آب ها و شرح افسانه های حيرت آور و ماجراجويي ملوانان شجاع در طول سفرهای دريايي طولانی از اين واژه استفاده مي شده است. در زمان هاي مختلف اين جمله معني هاي متفاوتي داشته است. در كتاب ها و مقاله هاي اروپاي قرون وسطي به اين مناطق ، هفت دريا گفته شده:
1- درياي سياه 2- درياي کارائيب 3- خليج فارس 4- درياي سرخ 5- درياي مديترانه 6- اقيانوس هند 7- درياي عمان
در حالي كه واژه هفت دريا منشأ خود را از يونان و رم كسب كرده، ولي به نظر مي آيد كه اين واژه قدمتي بيشتر از اين ها دارد، و طبق مدارکي که از اعراب ، سومريان، مصريان و يوناني ها بدست آمده سابقه ای مربوط به 2300 سال ق.م دارد.

دوران کهن
لغت انگليسي “Pirate” (دزدي دريايي) از واژه لاتين “Pirrate” سرچشمه گرفته و در آخر از واژه يوناني “Peira” به معني « سوء قصد» نشأت گرفته است و همچنين به معني« خوشبختي را در دريا جستجو مي کند» مي باشد. خاستگاه باستاني دزدان دريايي از امپراطوري رم بود. قديمي ترين نمونه هاي مستند دزدي دريايي، مربوط به افرادي بود که در قرن سيزدهم پيش از ميلاد درياي اژه و مديترانه را مورد تهديد قرار مي دادند.
دوره دزدان دريايي «تراسيان» در قرن يکم پيش از ميلاد بود که در امتداد ساحل آناتوليان (Anatolian) فعاليت داشتند و تجارت امپراتوری رم را مورد تهديد قرار مي دادند. در سفر دريايي از ميان درياي اژه در 75 سال قبل از ميلاد ، ژوليوس سزار (Julius Caesar ) توسط دزدان دريايي سيليسي (Cilician) دزديده شد و آن ها او را در جزيره دور افتاده فارماکوسا (Pharmacusa) زنداني و محبوس کردند . سزار با پرداخت مبلغ هنگفتی آزاد شد، و ناوگاني را تشکيل داد که دزدان دريايي را تعقيب ، اسير و سپس زنداني کرد .
در ميان بعضي از دزدان دريايي باستاني و قديمي مشهور ، مردمان بومي ايليريا (Illyria ) بودند که در شبه جزيره بالکان غربي اسکان گزيده بودند و دائماً به درياي آدرياتيک يورش مي بردند. ايليريان ها همواره با امپراتوري رم در جنگ بودند تا اينکه سرانجام در سال 68 قبل از ميلاد، ايليريا تصرف و به يکي از ايالت هاي روم تبديل شد .
درسال 286 بعد از ميلاد ، کارازيوس ، به منظور فرماندهي ارتش رم در بريتانيا منصوب شد و مسئوليت يافت تا دزدان دريايي ساکسون (Saxon) و فرانکيش (Frankish)را ساقط کند. دزداني که به سواحل گل (فرانسه)، آرموريکا (بخش هايي از فرانسه و انگليس کنوني) و بلژيک يورش برده بودند.
اما بزرگترين دزدان دريايي دراروپاي قرون وسطی، وايکينگ ها بودند ( مبارزان و دزدان شبانه اهل اسکانديناوي ). آن ها به سواحل ، رودخانه ها و شهرهاي درون مرزي همه اروپاي غربي تا مرز سويل (Seville) (بخش هايي از اسپانياي کنوني) و همچنين به تمام سواحل درياي بالتيک يورش ها بردند.

دوران کلاسيک
دوره کلاسيک دزدي دريايي در درياي کارئيب حدوداً از اواسط قرن 16 تا اوايل قرن 18 ادامه پيدا کرد. روزگار و دوره اي که دزدان دريايي بسيار موفق و پيروز بودند ، از سال 1700 ميلادي تا 1730 بود . بعضي از معروف ترين و مشهورترين پايگاه هاي دزدان دريايي از سال 1715 تا 1725 ميلادي در کشور باهاما بود.
يكي از اسم هائي كه براي دزدان دريائي وجود دارد، لفظ « بوكانير» است. اين دسته دزدان بين سال هاي 1500 و 1600 در درياي اسپانيا به دزدي و غارت مشغول بوده اند. در اصل اصطلاح درياي اسپانيا، معني سواحل كارائيب آمريكاي مركزي و جنوبي را مي دهد. در روزهاي چپاول دزدان دريائي، اين كلمه، همان معني درياي كارائيب را مي داده است. بوكانيرها غالباً ملاحان يا برده هاي فراري از كشورهاي مختلف بودند كه در جزاير يا بنادر هند شرقي گرد آمده بودند. آنها عادت داشتند كه چهار پايان وحشي را شكار كرده و روي سيخ هائي خشك كنند كه آن را بوكن مي ناميدند و بنابراين نام «بوكانير» را از اين اسم گرفته اند.
در ميان مشهورترين دزدان دريايي کاريب «ادوارد تيچ» (edvard teaeh) يا black beard و هنري مورگان (henry morgan) قرار داشتند.
يک دزد دريايي نيز بنام ريش قرمز طي دو سال دزدي دريايي در سال¬هاي 1716 تا 1718 ثروت فراواني براي خودش ذخيره کرد. در اين سال¬ها همگان معتقد بودند کشوري بيشتر قدرت دارد که طلا و جواهر بيشتري داشته باشد. اسپانيايي¬ها در اين مورد سرآمد ديگران بودند. آنها با استخراج معادن در آمريکاي جنوبي اين جواهرات را در کشتي¬هاي بزرگ به اسپانيا منتقل مي¬کردند.
«جک رکهم» با نام اصلي ناخدا جان رکهم (Captain John Rackham) معروف به جک چِلواري (Calico Jack) نيز يک ناخداي معروف و دزددريايي ترسناک انگليسي در قرن ۱۸ ميلادي بود. لقب چـِلواري را به خاطر اين به او دادند که هميشه لباس‌هايي از جنس چلوار مي‌پوشيد. دو نفر از مشهورترين زنان دزد دريايي يعني «آن بوني» و «مري رد» جزو خدمه جک چلواري بودند.

دوران مدرن
دزدي دريايي دريا برد (حمل شده از راه دريا) برضد کشتي هاي حمل ونقل، موضوع قابل توجه اي با هزينه جهاني تخمين زده شده 13 الي 16 ميليارد دلار درسال. بويژه در آب هاي بين اقيانوس هاي هند و آرام ، خارج از ساحل سومالي و همچنين در تنگه مالاکا و سنگاپور که بيش از 50 هزار کشتي تجاري در هر سال از آن ها استفاده مي کنند. تعريف هاي پيشرفته و مدرن دزدي دريايي شامل فعاليت هاي ذيل مي باشد :
-دزديدن افراد براي اخاذي - دزدي وراهزني - قتل - تصرف و اشغال اقلام يا کشتي - خرابکاري که منجربه غرق شدن کشتي مي شود .
در روزگار مدرن، هواپيماها و کشتي ها به خاطر مسائل و مشکلات سياسي به سرقت برده مي شوند. مباشران و مرتکبان اين فعاليت ها مي توانند در مقام دزدي دريايي توصيف شوند. به عنوان مثال ، لغت فرانسوي براي هواپيما ربا “Pirate de lair” مي باشد يعني دزد هواپيما . اما در انگلستان معمولاً هواپيماربا “hijacker” معروف است. دزدان دريايي امروزي و مدرن همچنين با تکنولوژي مدرن سروکار فراواني دارند .


بزرگترين گنج هاي گم شده
گنج اسپانيا
درسال 1523 ، جان فلوروي (jean fleuruy) دو کشتي که خزانه و جواهرات اقوام « آزتک » را از مکزيک به سمت اسپانيا حمل مي کرد ، تصرف کرد. اين دزد دريايي با همکارانش صبورانه روي دريا مشغول گشت زني بودند تا سر و کله کشتي¬هاي اسپانيايي پيدا شود و آن وقت با سرعت به غارت کشتي مي¬پرداختند. نکته مهم اين بود که اين دزد دريايي همواره جواهرات را در جايي دفن مي¬کرد. اين دزد دريايي بالاخره در سال 1718 دستگير شد و با مرگش معلوم نشد که اين گنج کجاست و چه بر سر آن آمد. کشتي اين سارق نيز بعدها غرق شد. تا مدت¬هاي مديد افراد متعددي به جستجوي گنج پرداختند. حتي در سال 1998 نيز کشتي را از زير آب بيرون آوردند اما حتي يک نشانه هم از گنج به دست نيامد. محققين حدس مي¬زنند که اين گنج در جزاير کارائيب يا خليج ورجينيا و يا غارهاي جزيره کايمان دفن شده باشد.

ثروت پرو
در سال 1820 ميلادي شهر ليما از کشور پرو در معرض يک شورش عظيم و عمومي قرار گرفت به همين منظور حکام پرويي تصميمي گرفتند که جواهرات موجود در شهر را براي دور ماندن از سرقت به مکزيک منتقل کنند. گنج¬ها شامل مقادير زيادي جواهرات به صورت سنگ، شمعدان¬هاي طلا، مجسمه حضرت مريم از طلا و ظروف بسيار ديگر بود. اين گنج يازده کشتي را به طور کامل پر کرد. ويليام تامپسون، مسئول کشتي و حمل اين گنج عظيم به مکزيک بود. اما غافل از آنکه در ميان همراهان و کارگران کشتي، دزدان دريايي رخنه کرده¬اند. پس از سرقت، دزدان تصميم گرفتند که جواهرات را به جزيره کوکاس در اقيانوس هند برده و در آن محل نگه دارند تا آبها از آسياب بيافتد.
تامپسون فرمانده کشتي هم که ديگر با دزدان همدست شده بود، به اتفاق سارقان به جزيره مي¬رود. اما ارتش مکزيک در تعقيب آنها وارد جزيره شد. به همين جهت دزدان به سوي جنگل¬هاي انبوه گريختند. از آن زمان تاکنون ديگر هيچ اطلاعي از اين گنج نيست. تاکنون نيز سيصد گروه به جستجوي اين گنج رفته¬اند اما به موفقيتي دست پيدا نکرده¬اند. به همين جهت برخي مدعي اند دزدان دريايي گنج را در جزيره ديگري دفن کرده و سپس به اين محل آمده¬اند.


گنج غرق شده
در سال 1520 ميلادي اسپانيايي¬ها با خشنونت تمام، تمدن کهن آزتک را از پاي درآوردن در حالي که شهر به طور کامل توسط ارتش اسپانيا محاصره شده بود، فرمانده آزتک ها (منته زوما) به نبرد ادامه مي¬داد تا اينکه به شدت مجروح شد به همين جهت سربازان مدافع شهر تصميم گرفتند جواهرات را در گوشه اي گرد آورده و در يک زمان مناسب از شهر گريخته و جواهرات را نيز با خود ببرند. اما ورود اسپانيايي¬ها به شهر و قتل عام مردم باعث شد که آن ها شتابزده تمامي جواهرات را به قعر درياچه تزوکو بريزند. ظروف نقره و طلا و سنگ هاي گران قيمت فراواني در شهر ذخيره شده بود اما همه آنها به درياچه ريخته شدند تا اگر امکانش بود روزي به آنجا بازگشته و دوباره آنها را به دست آورند. اما کسي زنده نماند و آنهايي هم که توانستند بگريزند ديگر نتوانستند به شهر باز گردند. امروزه اين گنج عظيم پس از پنج قرن هنوز دست نخورده در ميان گل و لاي درياچه پنهان شده است. در سال¬هاي اخير تلاش زيادي براي دستيابي به اين جواهرات صورت گرفته حتي يکي از رئيس جمهورهاي مکزيک نيز دستور لايروبي درياچه را داد اما اقدام انجام گرفته بي¬نتيجه ماند.


گنج فرعون
موقعي که هاوارد کارتر در سال 1922 توانست محل دفن فرعون نامدار يعني « توت آنخ آمون » را پيدا کند. از کارهاي هنري موجود در قبر او شگفت زده شد. علاوه بر ده ها تن طلاي موجود در مقبره ، در کنار قبر او يک خزانه نگهداري جواهرات قرار داشت که کاملاً خالي بود. بعدها کارتر حتي نقشه و کاتالوگ جواهرات را نيز پيدا کرد. به همين جهت خالي بودن گنجينه وي را به فکر برد. براي کارتر عجيب بود که چه کساني و چگونه اقدام به اين سرقت کرده¬اند. زيرا مقبره مهر و موم و دست نخورده بود. محققان به اين نتيجه رسيدند که همان کساني که محل دفن را ساخته و نيز جواهرات را در آنجا نهاده¬اند، خود اقدام به خارج کردن گنج¬ها نموده¬اند ضمناً اين همه ثروت را امکان نداشته بتوانند به راه دوري ببرند و يا د رجايي دفن کنند. و لذا ممکن است از طريق رود نيل و با کشتي به جايي ديگر منتقل شده باشد. اما تاکنون کسي نتوانسته اين گنج را پيدا کند. پژوهشگران معتقدند که بالاخره اين گنج روزي روي خودش را به انوار خورشيد نشان خواهد داد.

مشهورترين زنان در دزدی دريايي
o Anne Bonny (1698-1782) : « آن بونی» همسر James Bonny و همکار جک چلواری بود. اوج فعاليت اين خانم دزد دريايي ايرلندی، در 22 سالگی و قلمرو وی و همکارانش در دريای کارائيب بود.
o (1690-1721) Mary Read : ماری در ابتدا به ارتش انگلستان پيوست و در جنگ های توارثی اسپانيا جنگيد. سپس ازدواج کرد و به زندگی زنانه بازگشت اما پس از مرگ شوهرش مجدداً به دريانوردی پرداخت و پس از اينکه توسط جک چلواری اسير شد در 21 سالگی به گروه وی ملحق شد. وی در 31 سالگی در زندان درگذشت.
o (1530-1570) Lady Mary Killigrew : وی اهل انگلستان و همسر Sir Henry Killigrew بود. وی خود قبلاً يک دزد دريايي بوده است که توسط ملکه اليزابت بعنوان درياسالار منصوب شد. در1570 و زمانی که همسرش در مأموريت بود، يک کشتی تجاری آلمانی را تصرف کرد و برای فروش به ايرلند برد. از بد حادثه مالک کشتی، دوست ملکه اليزابت از کار درآمد و ماری دستگيرشد. برخی معتقدند که وی به اعدام محکوم شد اما در آخرين لحظات مورد بخشش قرار گرفت.
o Grace O’Malley (1530–1603 ) : اين زن شجاع ايرلندی از 30 سالگی تا پايان عمرش برآب های اقيانوس اطلس حکومت کرد و فرماندهی 3 کشتی و 200 نفر دزددريايي که همگی مردانی خشن و ترسناک بودند، را برعهده داشت.
o Jacquotte Delahaye : اين زن پس از قانون شکنی هايي که در زادگاهش انگلستان انجام داد، به ناچار تظاهر به مردن نمود و با تغيير هويت، سال ها مخفيانه با لباس مردانه زندگی کرد تا اينکه سرانجام به جرگه دزدان دريايي پيوست. وی بدليل داشتن موهای قرمز، ميان همکارانش در دريای کارائيب به « بازگشته از مرگ سرخ » مشهور شد. اوج فعاليت وی در سال های (1650s-1660s) بود.
o Anne Dieu-le-veut : اين نام به معنی « خدا آن را می خواهد » است به اين دليل که به نظر می رسيد هرچه بخواهد خدا به او می دهد. او با يک دزد دريايي ازدواج کرد. در سال 1863 هنگامی که همسرش بدست يک دزد دريايي ديگر به قتل رسيد؛ او را به دوئل دعوت کرد که وی قبول نکرد و سرانجام آن دو عليرغم کينه ای که بيشان وجود داشت با هم ازدواج کردند.

 

اربابان گنج هاي گمشده

در گذشته های دور ، ملت هاي اروپايي به ويژه اسپانيا، انگليس، فرانسه و هلند مکررا ً، با يکديگر مي جنگيدند. هر کشور دزدان دريايي را تشويق مي کرد تا به دشمنش حمله کنند. مرداني که به نفع کشوري در اين زمينه عمل مي کردند ملوان غير نظامي ناميده مي شدند و براي غرق کردن کشتي هاي دشمن جواز رسمي داشتند که نامه انتقام ناميده مي شد. دزدان دريايي اغلب به کشتي هاي کشور خود حمله مي کردند و بدين ترتيب، مزاحمت هاي فراواني را در زمان صلح براي دولت ها فراهم مي آوردند. در اواخر قرن هفدهم، حکومت ها شروع به اعزام کشتي هاي نيروي دريايي براي تعقيب دزدان دريايي کردند. يکي از بزرگترين دزدان دريايي « ادوارد تيچ » ، مشهور به ريش سياه بود که سرانجام به وسيله نيروي دريايي انگلستان در سال 1718 به دام افتاد. او در يک درگيري تن به تن با يک افسر نيروي دريايي انگلستان، کشته شد.
هنري مورگان (88 ـ 1635) نيز دزددريايي مشهور انگليسي بود که بعدها به عنوان ملوان غير نظامي انجام وظيفه کرد. او با به غنيمت گرفتن ناوگان خزانه اسپانيا، ثروت هنگفتي را کسب نمود. موفقيت هاي پياپي، او را در حمله به مستعمرات اسپانيا در کوبا ترغيب کرد. او سرانجام به خاطر قهرماني هايش، توسط چارلز دوم به دريافت عنوان شواليه مفتخر گرديد و جانشين حکمران جامائيکا شد.

اولين دزدان دريايي چه كساني بودند؟
دزدي دريايي كه در درياهاي بزرگ انجام مي گرفته از هزاران سال قبل ادامه داشته است. حتي كشتي هاي متعلق به يونان قديم، مصرباستان و روم ، غالباً و بارها در درياي اژه و مديترانه، مورد حمله دزدان قرار گرفته اند. در حقيقت دزدان دريايي تدريجاً آنقدر قدرت و جسارت پيدا كرده بودند كه حتي منطقه ترکيه كنونی را جهت مقرّ حكمروائي خود انتخاب كرده بودند. به طوري كه رومي ها در سال 67 قبل از ميلاد، ناچار شدند كه يك كشتي جنگي را براي گوشمالي دادن به اين دزدان جسور روانه ، و مقرّ حكمروائي آنها را خراب كنند.
دوره اوج شرارت و غارت دزدان دريائي بين سال هاي 1300 تا 1830 ميلادي بود. اين دزدان دريايي بيشتر در بندرهاي آفريقاي شمالي مستقر شده بودند كه ايالت «بربرها» ناميده مي شدند و عبارت بودند از: مراكش، الجزيره، تونس و طرابلس. آنها به كشتي هاي اروپائي كه از مديترانه عبور مي كردند، حمله كرده و بعد از غارت اموال كشتي، مسافرين آن را دستگير كرده يا به صورت برده مي فروختند، يا بصورت گروگان نگاه مي داشتند. اين رويه تا سال 1830 که الجزيره به اشغال فرانسوی ها درآمد ادامه داشت.
زدان دريائي غالباً گنج ها و جواهراتي را كه از راه غارت و دزدي به دست مي آوردند، در زيرزمين دفن مي كردند. چون مي خواستند كسي از جاي گنج هاي آنها خبر نداشته باشد. امروزه هنوز هم برخی معتقدند كه بسياري از اين گنج هاي مدفون شده توسط دزدان دريايي در طول سواحل دريای کارائيب از فلوريدا تا تگزاس، پراكنده است.

هفت دريا
«هفت دريا» نامی مأنوس با داستان های دزدان دريايي و در واقع به معني هفت منطقه آبي موجود در سراسر جهان است که معمولاً براي بيان عظمت آب ها و شرح افسانه های حيرت آور و ماجراجويي ملوانان شجاع در طول سفرهای دريايي طولانی از اين واژه استفاده مي شده است. در زمان هاي مختلف اين جمله معني هاي متفاوتي داشته است. در كتاب ها و مقاله هاي اروپاي قرون وسطي به اين مناطق ، هفت دريا گفته شده:
1- درياي سياه 2- درياي کارائيب 3- خليج فارس 4- درياي سرخ 5- درياي مديترانه 6- اقيانوس هند 7- درياي عمان
در حالي كه واژه هفت دريا منشأ خود را از يونان و رم كسب كرده، ولي به نظر مي آيد كه اين واژه قدمتي بيشتر از اين ها دارد، و طبق مدارکي که از اعراب ، سومريان، مصريان و يوناني ها بدست آمده سابقه ای مربوط به 2300 سال ق.م دارد.

دوران کهن
لغت انگليسي “Pirate” (دزدي دريايي) از واژه لاتين “Pirrate” سرچشمه گرفته و در آخر از واژه يوناني “Peira” به معني « سوء قصد» نشأت گرفته است و همچنين به معني« خوشبختي را در دريا جستجو مي کند» مي باشد. خاستگاه باستاني دزدان دريايي از امپراطوري رم بود. قديمي ترين نمونه هاي مستند دزدي دريايي، مربوط به افرادي بود که در قرن سيزدهم پيش از ميلاد درياي اژه و مديترانه را مورد تهديد قرار مي دادند.
دوره دزدان دريايي «تراسيان» در قرن يکم پيش از ميلاد بود که در امتداد ساحل آناتوليان (Anatolian) فعاليت داشتند و تجارت امپراتوری رم را مورد تهديد قرار مي دادند. در سفر دريايي از ميان درياي اژه در 75 سال قبل از ميلاد ، ژوليوس سزار (Julius Caesar ) توسط دزدان دريايي سيليسي (Cilician) دزديده شد و آن ها او را در جزيره دور افتاده فارماکوسا (Pharmacusa) زنداني و محبوس کردند . سزار با پرداخت مبلغ هنگفتی آزاد شد، و ناوگاني را تشکيل داد که دزدان دريايي را تعقيب ، اسير و سپس زنداني کرد .
در ميان بعضي از دزدان دريايي باستاني و قديمي مشهور ، مردمان بومي ايليريا (Illyria ) بودند که در شبه جزيره بالکان غربي اسکان گزيده بودند و دائماً به درياي آدرياتيک يورش مي بردند. ايليريان ها همواره با امپراتوري رم در جنگ بودند تا اينکه سرانجام در سال 68 قبل از ميلاد، ايليريا تصرف و به يکي از ايالت هاي روم تبديل شد .
درسال 286 بعد از ميلاد ، کارازيوس ، به منظور فرماندهي ارتش رم در بريتانيا منصوب شد و مسئوليت يافت تا دزدان دريايي ساکسون (Saxon) و فرانکيش (Frankish)را ساقط کند. دزداني که به سواحل گل (فرانسه)، آرموريکا (بخش هايي از فرانسه و انگليس کنوني) و بلژيک يورش برده بودند.
اما بزرگترين دزدان دريايي دراروپاي قرون وسطی، وايکينگ ها بودند ( مبارزان و دزدان شبانه اهل اسکانديناوي ). آن ها به سواحل ، رودخانه ها و شهرهاي درون مرزي همه اروپاي غربي تا مرز سويل (Seville) (بخش هايي از اسپانياي کنوني) و همچنين به تمام سواحل درياي بالتيک يورش ها بردند.

دوران کلاسيک
دوره کلاسيک دزدي دريايي در درياي کارئيب حدوداً از اواسط قرن 16 تا اوايل قرن 18 ادامه پيدا کرد. روزگار و دوره اي که دزدان دريايي بسيار موفق و پيروز بودند ، از سال 1700 ميلادي تا 1730 بود . بعضي از معروف ترين و مشهورترين پايگاه هاي دزدان دريايي از سال 1715 تا 1725 ميلادي در کشور باهاما بود.
يكي از اسم هائي كه براي دزدان دريائي وجود دارد، لفظ « بوكانير» است. اين دسته دزدان بين سال هاي 1500 و 1600 در درياي اسپانيا به دزدي و غارت مشغول بوده اند. در اصل اصطلاح درياي اسپانيا، معني سواحل كارائيب آمريكاي مركزي و جنوبي را مي دهد. در روزهاي چپاول دزدان دريائي، اين كلمه، همان معني درياي كارائيب را مي داده است. بوكانيرها غالباً ملاحان يا برده هاي فراري از كشورهاي مختلف بودند كه در جزاير يا بنادر هند شرقي گرد آمده بودند. آنها عادت داشتند كه چهار پايان وحشي را شكار كرده و روي سيخ هائي خشك كنند كه آن را بوكن مي ناميدند و بنابراين نام «بوكانير» را از اين اسم گرفته اند.
در ميان مشهورترين دزدان دريايي کاريب «ادوارد تيچ» (edvard teaeh) يا black beard و هنري مورگان (henry morgan) قرار داشتند.
يک دزد دريايي نيز بنام ريش قرمز طي دو سال دزدي دريايي در سال¬هاي 1716 تا 1718 ثروت فراواني براي خودش ذخيره کرد. در اين سال¬ها همگان معتقد بودند کشوري بيشتر قدرت دارد که طلا و جواهر بيشتري داشته باشد. اسپانيايي¬ها در اين مورد سرآمد ديگران بودند. آنها با استخراج معادن در آمريکاي جنوبي اين جواهرات را در کشتي¬هاي بزرگ به اسپانيا منتقل مي¬کردند.
«جک رکهم» با نام اصلي ناخدا جان رکهم (Captain John Rackham) معروف به جک چِلواري (Calico Jack) نيز يک ناخداي معروف و دزددريايي ترسناک انگليسي در قرن ۱۸ ميلادي بود. لقب چـِلواري را به خاطر اين به او دادند که هميشه لباس‌هايي از جنس چلوار مي‌پوشيد. دو نفر از مشهورترين زنان دزد دريايي يعني «آن بوني» و «مري رد» جزو خدمه جک چلواري بودند.

دوران مدرن
دزدي دريايي دريا برد (حمل شده از راه دريا) برضد کشتي هاي حمل ونقل، موضوع قابل توجه اي با هزينه جهاني تخمين زده شده 13 الي 16 ميليارد دلار درسال. بويژه در آب هاي بين اقيانوس هاي هند و آرام ، خارج از ساحل سومالي و همچنين در تنگه مالاکا و سنگاپور که بيش از 50 هزار کشتي تجاري در هر سال از آن ها استفاده مي کنند. تعريف هاي پيشرفته و مدرن دزدي دريايي شامل فعاليت هاي ذيل مي باشد :
-دزديدن افراد براي اخاذي - دزدي وراهزني - قتل - تصرف و اشغال اقلام يا کشتي - خرابکاري که منجربه غرق شدن کشتي مي شود .
در روزگار مدرن، هواپيماها و کشتي ها به خاطر مسائل و مشکلات سياسي به سرقت برده مي شوند. مباشران و مرتکبان اين فعاليت ها مي توانند در مقام دزدي دريايي توصيف شوند. به عنوان مثال ، لغت فرانسوي براي هواپيما ربا “Pirate de lair” مي باشد يعني دزد هواپيما . اما در انگلستان معمولاً هواپيماربا “hijacker” معروف است. دزدان دريايي امروزي و مدرن همچنين با تکنولوژي مدرن سروکار فراواني دارند .


بزرگترين گنج هاي گم شده
گنج اسپانيا
درسال 1523 ، جان فلوروي (jean fleuruy) دو کشتي که خزانه و جواهرات اقوام « آزتک » را از مکزيک به سمت اسپانيا حمل مي کرد ، تصرف کرد. اين دزد دريايي با همکارانش صبورانه روي دريا مشغول گشت زني بودند تا سر و کله کشتي¬هاي اسپانيايي پيدا شود و آن وقت با سرعت به غارت کشتي مي¬پرداختند. نکته مهم اين بود که اين دزد دريايي همواره جواهرات را در جايي دفن مي¬کرد. اين دزد دريايي بالاخره در سال 1718 دستگير شد و با مرگش معلوم نشد که اين گنج کجاست و چه بر سر آن آمد. کشتي اين سارق نيز بعدها غرق شد. تا مدت¬هاي مديد افراد متعددي به جستجوي گنج پرداختند. حتي در سال 1998 نيز کشتي را از زير آب بيرون آوردند اما حتي يک نشانه هم از گنج به دست نيامد. محققين حدس مي¬زنند که اين گنج در جزاير کارائيب يا خليج ورجينيا و يا غارهاي جزيره کايمان دفن شده باشد.

ثروت پرو
در سال 1820 ميلادي شهر ليما از کشور پرو در معرض يک شورش عظيم و عمومي قرار گرفت به همين منظور حکام پرويي تصميمي گرفتند که جواهرات موجود در شهر را براي دور ماندن از سرقت به مکزيک منتقل کنند. گنج¬ها شامل مقادير زيادي جواهرات به صورت سنگ، شمعدان¬هاي طلا، مجسمه حضرت مريم از طلا و ظروف بسيار ديگر بود. اين گنج يازده کشتي را به طور کامل پر کرد. ويليام تامپسون، مسئول کشتي و حمل اين گنج عظيم به مکزيک بود. اما غافل از آنکه در ميان همراهان و کارگران کشتي، دزدان دريايي رخنه کرده¬اند. پس از سرقت، دزدان تصميم گرفتند که جواهرات را به جزيره کوکاس در اقيانوس هند برده و در آن محل نگه دارند تا آبها از آسياب بيافتد.
تامپسون فرمانده کشتي هم که ديگر با دزدان همدست شده بود، به اتفاق سارقان به جزيره مي¬رود. اما ارتش مکزيک در تعقيب آنها وارد جزيره شد. به همين جهت دزدان به سوي جنگل¬هاي انبوه گريختند. از آن زمان تاکنون ديگر هيچ اطلاعي از اين گنج نيست. تاکنون نيز سيصد گروه به جستجوي اين گنج رفته¬اند اما به موفقيتي دست پيدا نکرده¬اند. به همين جهت برخي مدعي اند دزدان دريايي گنج را در جزيره ديگري دفن کرده و سپس به اين محل آمده¬اند.


گنج غرق شده
در سال 1520 ميلادي اسپانيايي¬ها با خشنونت تمام، تمدن کهن آزتک را از پاي درآوردن در حالي که شهر به طور کامل توسط ارتش اسپانيا محاصره شده بود، فرمانده آزتک ها (منته زوما) به نبرد ادامه مي¬داد تا اينکه به شدت مجروح شد به همين جهت سربازان مدافع شهر تصميم گرفتند جواهرات را در گوشه اي گرد آورده و در يک زمان مناسب از شهر گريخته و جواهرات را نيز با خود ببرند. اما ورود ا